Ζώντας στην πρώτη γραμμή της κλιματικής κρίσης – «Η κουλτούρα μας εξαφανίζεται»: Αυτόχθονας της τούνδρας περιγράφει

Το ότι η κλιματική κρίση γίνεται ολοένα και πιο έντονη, με απτά, καταστροφικά αποτελέσματα για οικοσυστήματα και λαούς, είναι γνωστό από τις κατά καιρούς έρευνες και παρατηρήσεις των επιστημόνων.

Αυτή τη φορά, όμως, μέσω του Guarian, ο Γκενάδι Σούκιν, ένας από τους αυτόχθονες κατοίκους της αχανούς ρωσικής τούνδρας, εξηγεί σε λίγες αράδες το πώς η κλιματική κρίση έχει αλλάξει πρακτικά τη ζωή τους, απειλώντας, μάλιστα, και την ίδια την ύπαρξη της κοινότητας.

Ο ίδιος περιγράφει στον Πιοτρ Σάουερ του Γκάρντιαν στη Ρωσία:

«Γεννήθηκα το 1962 σε μια οικογένεια ελαφοβοσκών στο Ταϊμίρ, μια χερσόνησο στις βόρειες εσχατιές της Ρωσίας. Είμαι μέλος της κοινότητας Ντολγκάν: μιας φυλής Ρώσων αυτοχθόνων που οι εναπομείναντες 6.000 ζούμε στην τούντρα. Μεγαλώνοντας στη Σοβιετική Ένωση προσπάθησαν να μας αρνηθούν τον παραδοσιακό τρόπο ζωής μας, όμως έκτοτε η μεγαλύτερη πρόκληση για την επιβίωσή μας έχει γίνει η κλιματική αλλαγή.

Η κοινότητά μας ζει με το κυνήγι, την αλιεία και την εκτροφή ελαφιών. Οι επιστήμονες λένε πως στο Ταϊμίρ καταγράφεται η πιο ταχεία αύξηση θερμοκρασίας στη Ρωσία και αυτό μπορουμε πραγματικά να το νιώσουμε.

Λόγω των ζεστών χειμώνων, έχουμε δει πως τα ελάφια γεννούν νωρίτερα μέσα στη χρονιά. Πολλά γεννιούνται τόσο αδύναμα ώστε δεν καταφέρνουν να επιβιώσουν στα μεγάλα ταξίδια που πρέπει να κάνουν. Αυτό σημαίνει πως πλέον υπάρχουν πολύ λιγότερα ελάφια για κυνήγι και πως διαταράσσεται ολόκληρο το οικοσύστημα.

Τα ποτάμια και οι λίμνες που χρησιμοποιούμε για ψάρεμα έχουν αρχίσει να στερεύουν. Άλλα είναι υπερβολικά μολυσμένα λόγω των μεγάλων πετρελαϊκών και φυσικού αερίου εγκαταστάσεων που έχουν ξεφυτρώσει τα περασμένα χρόνια στη γη μας. Κάποιες μέρες δεν καταφέρνουμε να πιάσουμε ούτε ένα ψάρι.

Εδώ και γενιές πουλάμε το φαΐ που έχουμε πιάσει σε τοπικές πόλεις για να αγοράσουμε βασικά προϊόντα, όπως ζάχαρη και σιτάρι. Χωρίς ζώα δεν μπορούμε να επιβιώσουμε.

Οι μεγάλοι κρατήρες που επιπλέον σχηματίζονται λόγω του αρκτικού μόνιμα παγωμένου υπεδάφους αρχίζουν να λιώνουν κάτω από τα πόδια μας. Αυτό σημαίνει πως οι διαδρομές που χρησιμοποιούσαμε επί δεκαετίες για να ταξιδεύουμε, να κυνηγάμε και να ψαρεύουμε, πρέπει να αναπροσαρμοστούν, καθώς ολόκληροι δρόμοι έχουν βουλιάξει. Είναι επίσης επικίνδυνο καθώς ποτέ δεν ξέρεις πού θα σχηματιστεί ο επόμενος κρατήρας.

Το οικοσύστημά μας μεταβάλλεται ταχέως: Ζώα όπως σαμούρια που δεν είχα δει ποτέ ξανά στη ζωή μου, έχουν εμφανιστεί στην τούνδρα. Και τώρα έχουμε να αντιμετωπίσουμε και τα γιγάντια κουνούπια και έντομα που επιτίθενται στα κοπάδια μας. Τα καλοκαίρια έχουν γίνει ανυπόφορα. Είναι τρελό.

Οι νέοι βλέπουν πως η κλιματική αλλαγή κάνει τον παραδοσιακό τρόπο ζωής μας ανέφικτο και αναγκάζονται να μετακινηθούν σε μεγαλύτερες πόλεις για να βρουν δουλειές, οι οποίες είναι συχνά υποαμειβόμενες. Η κουλτούρα μας εξαφανίζεται.»

 

Με πληροφορίες από Guardian