Τα μακρόβια πεύκα της Κοιλάδας του Θανάτου αργοπεθαίνουν – «Έζησαν χίλια χρόνια και τα σκοτώνει η κλιματική αλλαγή»
Αυτοκρατορίες «γεννήθηκαν» και διαλύθηκαν, νέα είδη χλωρίδας και πανίδας εμφανίστηκαν, μετανάστευσαν και εξαφανίστηκαν, το κλίμα άλλαξε μαζί με το τοπικό οικοσύστημα. Όμως, εκείνα, τα μακρόβια αυτά πεύκα της Κοιλάδας του Θανάτου στέκονταν εκεί για πάνω από 1.000 χρόνια.
Το ριζικό τους σύστημα ενισχύθηκε, εξαπλώθηκε σε ένα πανίσχυρο υπεδάφιο δίκτυο κάτω από τους λόφους της ερήμου. Τα κλαδιά τους γιγαντώθηκαν. Και οι δαχτύλιοι στους κορμούς τους μαρτυρούν την ηλικία τους και την ιστορία τους. Όμως, σήμερα, μετά από μία και πλέον χιλιετία, τα πεύκα του είδους (bristlecone pines) απειλούνται.
Το 2018, η Κόνστανς Μίλαρ ανηφόρισε το μονοπάτι στο Telescope Peak —το υψηλότερο σημείο στο Εθνικό Πάρκο της Κοιλάδας του Θανάτου στη Νεβάδα— ανακαλύπτοντας εκατοντάδες νεκρά ή ετοιμοθάνατα πεύκα διάσπαρτα στην ακτίνα του οπτικού της πεδίου.
Οι βελόνες τους είχαν ένα άρρωστο πορτοκαλί χρώμα κι ο φλοιός τού κορμού τους ένα ωχρό γκρι.
Σύμφωνα με τη Μίλαρ, η καταστροφή αυτή αφορά το 60-70% των συγκεκριμένων πεύκων του πάρκου.
«Είναι σαν να βρίσκομαι σε μια σκηνή εγκλήματος» ανέφερε η Μίλαρ, ομότιμη ερευνητική οικολόγος που μελετά αυτό το είδος πεύκου εδώ και τέσσερις δεκαετίες.
Σε έρευνα που δημοσιεύτηκε την άνοιξη, η ίδια και οι συνεργάτες της διαπίστωσαν πως η χειρότερη ξηρασία που πλήττει τη Δύση τα τελευταία τουλάχιστον 1.200 χρόνια έχει αποδυναμώσει δραματικά τα δέντρα. Ενώ τα «αχόρταγα» σκαθάρια φλοιού -που μέχρι πρότινος θεωρούνταν ακίνδυνα για τα bristlecones- έδωσαν τη χαριστική βολή στα δάση των αιωνόβιων πεύκων.
Αφού άντεξαν χιλιετίες θεομηνιών και καταστροφών, η ανθρωπογενής κλιματική αλλαγή αποδείχτηκε ολέθρια για τα αρχαία αυτά δέντρα.
Η υπερθέρμανση του πλανήτη με την άνοδο των θερμοκρασιών προκάλεσε «έκρηξη» στους πληθυσμούς εντόμων που απειλούν τα πεύκα και μείωσε την ικανότητα αυτοπροστασίας τους, εξηγούν οι επιστήμονες.
«Αυτό είναι προπομπός τού τι μπορεί να συμβεί στο μέλλον» προειδοποιεί η Μίλαρ.
«Αν δεν μπορούν να αντεπεξέλθουν στην καταστροφική υπερθέρμανση οι επιδέξιοι αυτοί επιζήσαντες της φύσης, τι σημαίνει αυτό για την υπόλοιπη ζωή στον πλανήτη; Κι αν η ανθρωπότητα δε λάβει υπ’όψιν της την προειδοποίηση από αυτούς τους “πεσόντες” ηλικιωμένους, τι μπορεί να λέει αυτό για εμάς;» διερωτάται η επιστήμονας.
Κανείς οργανισμός στη Γη δεν είναι γνωστό πως ζει τόσο όσο το συγκεκριμένο είδος πεύκου. Πρόκειται για το μακροβιότερο καταγεγραμμένο δέντρο, ένα καλά κρυμμένο είδος με το εύγλωττο προσωνύμιο «Μαθουσάλας».
«Η παρουσία τους και η σταθερότητά τους και το σθένος τους εκτείνεται πέραν του καιρού μας. Μας υπενθυμίζουν πως ήταν τα πράγματα προτού βρεθούν άνθρωποι εδώ» λέει η Μίλαρ.
Με πληροφορίες από Washington Post