5 πράγματα που δεν ήξερες για τα φλαμίνγκο
Τα φλαμίνγκο είναι οικεία πουλιά, ακόμη και για όσους δεν τα έχουν δει από κοντά. Ο μακρύς κυρτός τους λαιμός, τα μακριά τους πόδια και το ροζ τους χρώμα κάνει τα πουλιά αυτά ένα πραγματικό αξιοθέατο! Είναι όντως εντυπωσιακά πουλιά, είτε τα δει κάποιος στα ρηχά νερά να τρέφονται, είτε τα δει εν πτήση.
Μοιραζόμαστε λοιπόν μαζί σας 5 ενδιαφέροντα πράγματα που δεν ξέρατε για τα φλαμίνγκο:
- Είναι κοινωνικά πουλιά
Τα φλαμίνγκο προτιμούν να είναι σε σμήνη. Ένα τυπικό σμήνος αποτελείται από αρκετές δεκάδες πτηνά, έχουν όμως καταγραφεί σμήνη έως και ενός εκατομμυρίου. Με το να μαζεύονται σε σμήνη, τα φλαμίνγκο προστατεύονται από τα αρπακτικά, ενώ ταυτόχρονα αυξάνουν τις πιθανότητες επιτυχούς αναπαραγωγής.
- Είναι μονογαμικά
Τα φλαμίνγκο είναι μονογαμικά πουλιά και ‘κτίζουν την οικογένειά τους’ στα σταθερά θεμέλια της συνεργασίας. Οι δύο μελλοντικοί γονείς ετοιμάζουν μαζί τη φωλιά τους και γενούν μόνο ένα αυγό κάθε χρόνο. Οι γονείς επωάζουν το αυγό με τη σειρά μέχρι να εκκολαφθεί και μετά ταΐζουν τον νεοσσό με ένα υγρό σαν γάλα που εκκρίνουν και οι δύο από το λαιμό τους. Το ‘γάλα’ αυτό είναι πλούσιο σε πρωτεΐνες και λίπη. Ο νεοσσός τρέφεται από τους γονείς μέχρι να είναι αρκετά μεγάλος για να φάει από μόνος του.
- Είναι αυτό που τρώνε
Τα φτερά των φλαμίνγκο αποκτούν το χαρακτηριστικό τους ροζ χρώμα χάρη στις τροφές που καταναλώνουν, οι οποίες περιέχουν καροτενοειδείς χρωστικές. Τρέφονται κυρίως με γαρίδες, άλγες, και υδρόβια φυτά. Κατά τη μετανάστευση χάνουν το ροζ τους χρώμα καθώς τα πουλιά μένουν χωρίς τροφή για μεγάλο διάστημα. Το χρώμα όμως επανέρχεται όταν φτάσουν στον προορισμό τους και ξεκινήσουν να τρέφονται κανονικά. Οι νεοσσοί γεννιούνται με λευκά φτερά και αποκτούν το ροζ χρώμα όταν ξεκινήσουν να τρέφονται όπως και τα ενήλικα πουλιά.
- Μην γελιέστε… Τα γόνατά τους δεν λυγίζουν ανάποδα!
Τα πόδια των φλαμίνγκο λυγίζουν ακριβώς όπως και των ανθρώπων. Αυτό που μοιάζει με γόνατο είναι στην πραγματικότητα η κλείδωση του αστραγάλου. Τα γόνατα των φλαμίνγκο βρίσκονται πιο ψηλά στα πόδια τους και κρύβονται από το κορμί και τα φτερά τους. Μην συγχίζεστε… Σκεφτείτε ότι το φλαμίνγκο στέκεται στις μύτες των ποδιών του. Όταν το πόδι λυγίζει, αυτό που βλέπετε να λυγίζει είναι ο αστράγαλος!
- Μπορούν να κοιμηθούν ενώ στέκονται στο ένα πόδι
Τα φλαμίνγκο μπορούν να σταθούν στο ένα πόδι για πολύ ώρα… Αρκετή ώρα ώστε να κοιμηθούν. Γιατί όμως κάνουν αυτά τα ακροβατικά; Μία θεωρία είναι ότι με το να στέκονται στο ένα πόδι εξοικονομούν περισσότερη σωματική θερμότητα, δεδομένου ότι ξοδεύουν αρκετό χρόνο μέσα στο κρύο νερό. Μία εναλλακτική θεωρία είναι ότι τα φλαμίνγκο χρειάζονται περισσότερη μυϊκή δύναμη για να σταθούν στα δύο πόδια, ενώ το στήσιμο στο ένα πόδι είναι λιγότερο κουραστικό.
Το πέρασμα των φλαμίνγκο από την Κύπρο
Η Κύπρος φιλοξενεί χιλιάδες φλαμίνγκο (Phoenicopterus roseus) τη φθινοπωρινή περίοδο μετανάστευσης, καθώς φθάνουν στη χώρα μας για να ξεχειμωνιάσουν στους υγροτόπους του νησιού μας. Τα βλέπουμε σε σμήνη στις Αλυκές Λάρνακας και Ακρωτηρίου, καθώς και στις λίμνες Ορόκλινης και Παραλιμνίου.
Τα εντυπωσιακά αυτά πουλιά είναι πάντοτε πόλος έλξης για τους επισκέπτες και συστήνεται να τα παρατηρούμε με ησυχία από το καθορισμένο μονοπάτι ή από το πτηνοπαρατηρητήριο, χωρίς να προσπαθούμε να τα πλησιάσουμε ώστε να μπορούν ανενόχλητα να ξεκουραστούν και να τραφούν κατά την παραμονή τους στη Κύπρο. Εξίσου σημαντική είναι η αποφυγή διατάραξης των λιμνών και αλυκών κατά την ξηρή περίοδο, ώστε να μην επηρεάζεται η πηγή τροφής των φλαμίνγκο.
Πώς το έργο Πανδώτειρα βοηθά τα φλαμίνγκο;
Στο πλαίσιο του Έργου Πανδώτειρα, ενός δεκαετούς Έργου το οποίο συγχρηματοδοτείται από το Πρόγραμμα LIFE της ΕΕ, θα καλυφθούν τα κενά γνώσης σχετικά με τις ειδικές απαιτήσεις ορισμένων ειδών για τη διατροφή, τη φωλεοποίηση και την ανάπαυση, καθώς και την ποσοτικοποίηση των απειλών που αυτά αντιμετωπίζουν. Ένα από αυτά τα είδη είναι και το φλαμίνγκο (Phoenicopterus roseus).
Η κάλυψη αυτών των κενών γνώσης θα επιτρέψει την υιοθέτηση στοχευμένων δράσεων διατήρησης για τη βελτίωση της κατάστασης του είδους σε συγκεκριμένες Ζώνες Ειδικής Προστασίας. Ως αποτέλεσμα, θα μπορέσουν να επιτευχθούν οι στόχοι διατήρησης, τόσο για το συγκεκριμένο είδος, όσο και για τις περιοχές του δικτύου Natura 2000 στις οποίες το βρίσκουμε.